top of page

КУЛЯШОЎ

У ШКОЛЕ

ЦІКАВЫЯ ФАКТЫ

Дома ў сям’і

Куляшова перад вайной размаўлялі па-беларуску.

Пасля вайны больш па-руску. Дакладней, маці, якая была

ў эвакуацыі на Урале, размаўляла на трасянцы.

Бацька свабодна валодаў

трыма славянскімі

мовамі.

Вершы складаў лежачы. Але запісваў яго толькі тады, калі верш прыйшоў цалкам. Тады садзіўся за машынку

і друкаваў гатовы тэкст.

Сярод літаратараў Магілёўскай вобласці ганаровае званне народнага паэта носіць толькі адзін – Аркадзь Аляксандравіч Куляшоў.

Маці Куляшова была беларускай. А вось бацька меў далёкія італьянскія карані.

Яго прадзед – сын

арганіста-італьянца.

Усведамляючы сваю трывожную сітуацыю (рэпрэсіі), Аркадзь Куляшоў быў супраць афіцыйнай рэгістрацыі шлюбу

з Ксеніяй Вечар аж

да 1951 г., хоць пабраліся яны

ў 1935-м.

Пісаць пачаў

на рускай мове.

Тады іх мясцовасць яшчэ ўваходзіла

ў склад РСФСР

(да 1924 г.). Быў

час, калі ў яго назбіралася два сшыткі вершаў.

Ён аб’яднаўіх назвай «Собрание

сочинений

Кулешова Несчастного».

Куляшоў – паэт-

вундэркінд. Беларуская паэзія не ведае другога такога ранняга і крутога творчага ўзыходу. Першыя спробы

пяра – у шэсць гадоў, першы надрукаваны верш –

у дванаццаць, першы ганарар –

у чатырнаццаць, першая кніга паэзіі –

у шаснаццаць, а ў васямнаццаць –

Куляшоў ужо аўтар трох

вершаваных зборнікаў.

Калі пачалася Вялікая Айчынная вайна, Куляшоў рваўся на фронт, але яго накіравалі на службу ў армейскую газету «Знамя Советов», дзе ён працаваў усю вайну ваенным карэспандэнтам. Па дарозе на фронт А. Куляшоў закапаў свой ненадрукаваны яшчэ пераклад паэмы «Яўгеній Анегін», які потым так і не знайшоўся. Адразу пасля вайны ён зрабіў

               новы пераклад

                  паэмы А. Пушкіна.

1937–1938 гг. сталі чорнымі для беларускай літаратуры. Пісьменнікаў рэпрэсіравалі, іх творы аб’яўляліся шкоднымі і знішчаліся. Быў арыштаваны

і расстраляны беларускі пісьменнік П. Галавач, сваяк А. Куляшова. Пагроза арышту існавала і для самога Куляшова. Ужо пасля вайны Сакратар

ЦК Кампартыі Беларусі, Старшыня Савета Міністраў БССР П. Панамарэнка,

які добра ставіўся да А. Куляшова, расказаў яму, што ў 1938 г. з ведамства Яжова да яго на подпіс прынеслі паперу – ордэр на арышт. Спіс адкрываўся імёнамі Купалы і Коласа, а апошнім у ім, трынаццатым, быў А. Куляшоў. Панамарэнка адмовіўся падпісаць ордэр, паехаў з ім на ўласны страх у Маскву, папрасіўся

на прыём да Сталіна, быў прыняты і такім чынам выратаваў жыццё беларускім літаратарам, у тым ліку і А. Куляшову.