Пісаць гэты артыкул надзвычай прыемна, паколькі ён яднае ў сабе дзве важный юбілейныя даты. На дзяржаўным узроўні сёлета святкуецца стагоддзе з дня нараджэння народнага паэта Беларусі А. Куляшова. Другая падзея носіць больш сціплы характар, паколькі пра яе амаль нідзе не ўзгадваецца, за выключэннем некаторых радыёперадач. Навуковыя крыніцы захавалі звесткі, што ў 1934 годзе маладым драматургам В. Палескім была напісана адна з першых радыёп’ес «Радня» [3, с. 290], што паклала афіцыйны пачатак гісторыі беларускага радыётэатра. Адпаведна, сёлета радыётэатр, у якім знайшлі ўвасабленне і некаторыя творы А. Куляшова, святкуе 80-годдзе.

Упершыню словы «Гаворыць Мінск!» прагучалі ў лістападзе 1925 года. Беларускае радыё амаль адразу пачало актыўнае супрацоўніцтва з айчыннымі літаратарамі: першае выступленне членаў літаратурнага аб’яднання «Маладняк» на радыё адбылося 11 красавіка 1926 года [2, с. 2]. Паколькі адной з галоўных задач радыёстанцыі з’яўлялася выхаванне слухацкай аўдыторыі, часта перад мікрафонам вершы і ўрыўкі з уласных твораў чыталі паэты. На радыёхвалях таксама гучалі апавяданні і нарысы айчынных аўтараў. Праз радыё ішла ліквідацыя непісьменнасці насельніцтва краіны. У гады ваеннага ліхалецця, калі Беларускае радыё вяшчала з Масквы, у студыю па-ранейшаму запрашалі паэтаў, якія сваімі вершамі падтрымлівалі баявы дух салдат і надавалі слухачам веру ў перамогу. Разам з Я. Купалам, Я. Коласам, К. Чорным, П. Броўкам, М. Танкам сярод прамоўцаў быў і А. Куляшоў, які з’яўляўся ў той час франтавым карэспандэнтам. З вялікай сілай, як пісаў даследчык Я.Р. Радкевіч, прагучала «Балада аб чатырох заложніках». Слухачам здавалася, што паэт не чытае, а з болем расказвае жахлівую гісторыю пра бацьку Міная і яго дзяцей [2, с. 81]. Таксама моцныя ўражанні пакінуў верш А. Куляшова «Ліст з палону». У ім чуўся гаротны крык душы беларускай дзяўчыны, сілком завезенай у Германію [2].

​​