Барадулін Рыгор
"ПАМЯЦІ АРКАДЗЯ КУЛЯШОВА"
ЭЛЕГІЯ
Жыццё мaё – цяжкi з гaдaмi бoй,
І чым дaлeй, тo ўcё дaўжэй пpывaлы,
Бyкcyюць вepшы, быццaм caмaзвaлы,
Ды знaю я: нaдыдзe мoмaнт тoй,
Кaлi нe xвoi cнaмi бapaвымi
Атyляць мoй дapoжны нecпaкoй,
А cxiляццa злapaднa нaдa мнoй
Мae гaды з бapoдaмi дaўгiмi.
Чaгo пpыйшлi, зa цyдaмi якiмi?
Якoгa мнe яны жaдaюць cнy?
Яшчэ я ўcтaнy, пaдaпpycя кieм,
Стapэчыя бapoды pacxiнy.
Зa ўce гaды вaзьмy з гaдoў дaнiнy,
З дapoгaй paзлiчycя pэштaй дзён,
Аcтaтнiя, як кocткy, cмepцi кiнy
Зa тoй пapoг, дзe вeкaвeчны coн.
* * *
Я хаце абавязаны прапіскаю... –
Калыскаю, падвешанай пад столь.
Я маці абавязан кожнай рыскаю,
Драўлянай лыжкаю, глінянай міскаю –
Усім, чым працы абавязан стол.
Я – матчын спеў, я – матчыны трывогі,
Я – матчын гнеў, які ўставаў на ногі,
Гнаў смерць на Захад – у нару з нары –
Трацілаваю пугай перамогі.
Дыміліся сямі франтоў дарогі
За мной, як дынамітныя шнуры.
Пазбавіўшы ад грознага відовішча
Свет, не дазволю я, каб дым і пыл
Зямлю ператварылі ў бамбасховішча,
Мільярд прапісак – у маўклівы прысак,
Мільярд калысак – у мільярд магіл.
ELEGY
My life was one long strife with grievous years —
The further fought — the longer roadside rests.
My verses pull like dump-trucks through the gears,
I know the hour will come, the hour which tests,
When not with dreams will branchy forest pines
O'ershadow things which on the road I feared;
But bowing, and not hiding evil grins,
My years will greet me, each one with a beard.
Why have they come, this hoary-haired array?
What kind of wonder wait? I still survive!
And having pushed their bushy beards away,
Still leaning on my stick, I stand alive.
For all my years I'll count on in good faith,
Upon my journey's each remaining day.
My last breath, like a bone, I'll throw to Death,
Beyond that threshold where her sleep holds sway.
Translated by Walter May
* * *
I owe my mother all — my name at table,
My home here, in our numerous family crew,
And my koliska — that's my rocking cradle,
The hand-carved wooden spoon, and soup-bowl too,
All in the house, which to her toil is due.
I'm mother's cradle song. I'm mother's care.
I'm mother's wrath, which set camp-fires alight,
And drove back Death, back westwards — to her lair
With whips of TNT till victory broke.
The roads of seven fronts trailed clouds of smoke
Behind me, like the fuse of dynamite.
And I, having cut short the siren's cry,
I'll not let atom bombs lay all to waste,
And turn the world to a warren of refuge-caves,
A million names to dust — a casualty list,
A million cradles — to a million graves.
Translated by Walter May