Перыяд разгорнутага будаўніцтва камунізму ў нашай краіне характарызуецца ўсё ўзрастаючай роляй ідэйна-палітычнага выхавання падрастаючага пакалення. У Справаздачным дакладзе XXV з’езду КПСС Л. І. Брэжнеў адзначыў, што «ўсталяванне ў свядомасці працоўных, перш за ўсё маладога пакалення, ідэй савецкага патрыятызму і сацыялістычнага інтэрнацыяналізму, гордасці за Краіну Саветаў, за нашу Радзіму, гатоўнасць стаць на абарону заваёў сацыялізму было і застаецца адной з важнейшых задач партыі».

Калі ўлічыць, што ў нашым сацыялістычным грамадстве ўдзельная вага моладзі, якая выступае актыўнай сілай у камуністычным будаўніцтве, пастаянна ўзрастае, то становіцца зусім зразумела, чаму так неабходна выхоўваць падрастаючае пакаленне ў духу вернасці ідэалам камунізму, любові і адданасці сваёй Радзіме.

Уся наша сацыялістычная рэчаіснасць садзейнічае выхаванню маладога пакалення ў духу савецкага патрыятызму і сацыялістычнага інтэрнацыяналізму, але вядучая роля ў гэтай справе па праву належыць школе, бо зразумела, што асновы высокаадукаванай, палітычна граматнай асобы закладваюцца ў школьныя гады.

Савецкая школа, такім чынам, заклікана вырашаць важнейшыя праблемы, звязаныя з выхаваннем вучняў. Гэтаму садзейнічае змест большасці вучэбных прадметаў, але асаблівую ўвагу трэба звярнуць на літаратуру. Вялікім выхаваўчым патэнцыялам валодае і беларуская літаратура. Яна, па словах Л. I. Брэжнева, «мае магутныя вытокі: гераізм беларускага народа, яго беззапаветную адданасць Айчыне, глыбокі патрыятызм».

Творы нашых пісьменнікаў, асабліва перыяду Вялікай Айчыннай вайны, прадстаўляюць сабой багаты матэрыял не толькі для навучання, але і для выхавання і развіцця пачуццяў савецкага патрыятызму ў школьнікаў. Яшчэ Якуб Колас пісаў: «На гераічных учынках няхай вучацца дзеці стойкасці, адданасці сваёй савецкай Радзіме і народу».

Важную ролю ў справе патрыятычнага выхавання адыгрываюць паэтычныя творы. Паэзія наогул з’яўляецца адным з важнейшых сродкаў маральна-палітычнага выхавання вучняў. Асабліва гэта датычыць твораў Аркадзя Куляшова, прасякнутых глыбокім грамадзянскім пафасам, гарачай любоўю да Радзімы, ідэямі дружбы паміж народамі. А розныя метадычныя прыёмы, выкарыстаныя ў працэсе навучання, дапамогуць не толькі глыбока засвоіць змест твораў пісьменніка, але і акажуць уплыў на фарміраванне і далейшае развіццё патрыятычнай свядомасці вучняў. I гэта вельмі істотна, бо такія два моманты, як навучанне і выхаванне, – адзінае цэлае, непарыўнае, таму і разглядаць іх варта ў адзінстве.

Пачынаючы вывучэнне вершаваных твораў у старэйшых класах, настаўніку неабходна памятаць, што гэтыя класы – новы этап у эстэтычным развіцці вучняў. У працэсе прачытання паэтычных твораў у старшакласнікаў назіраецца паслабленне эмацыянальна-вобразных і ўзмацненне інтэлектуальных перажыванняў. Юнацкая думка сканцэнтроўваецца па рашэнні філасофскіх і маральных праблем, і хоць аўтарскія пачуцці пастаянна застаюцца ў полі зроку вучняў, галоўную ўвагу прыцягваюць праблемы аб мэце жыцця, аб маральных прынцыпах, аб значэнні для чалавека Радзімы. Больш канкрэтнымі становяцца ў старэйшых класах адносіны да прачытанага вершаванага твора. Настаўнік жа не «кіруе», а як бы «накіроўвае» дзейнасць вучняў.

Перад пачаткам вывучэння творчасці Куляшова вучням X класа СШ № 60 г. Мінска было прапанавана адказаць на пытанні анкеты з мэтай высветліць, як старшакласнікі разумеюць паняцці патрыятызму, гераізму савецкіх людзей, што значыць для іх Радзіма, каго мы лічым сапраўдным інтэрнацыяналістам. Нягледзячы на тое, што пытанні не вельмі складаныя, адказы на іх былі далёка не здавальняючымі, адназначнымі. Так, большасць вучняў напісалі, што «патрыятызм і гераізм – паняцці ідэнтычныя», а «Радзіма – тое месца, дзе я нарадзіўся (нарадзілася)».

Такая з’ява абавязвае настаўнікаў-славеснікаў больш увагі ўдзяляць раскрыццю зместу вышэйназваных паняццяў у працэсе вывучэння як літаратуры наогул, так і менавіта творчасці Куляшова.

​