Кожны, хто слухаў даклад таварыша Молатава, зроблены ім на ўрачыстым паседжанні Маскоўскага Совета 6-га лістапада 1947 года, ганарыўся совецкім народам Усесаюзнай комуністычнай партыяй большэвікоў – авангардам чалавецтва, якое ідзе да лепшай сваей будучыні, да комунізма. Мільёны людзей усяго свету з упэўненасцю і непахіснай верай паўтараюць праўдзівыя словы таварыша Молатава: «Мы жывем у такі век, калі ўсе дарогі вядуць да комунізма».

І гэтых слоў не выкрасляць са свядомасці народаў ніякія чорныя сілы капіталістычнай рэакцыі, бо пад словамі гэтымі падпісалася сама гісторыя.

У дні трыццацігоддзя Вялікага Кастрычніка кожны совецкі чалавек думаў аб тым, што зроблена ім за мінулы час і што павінна быць зроблена для таго, каб наблізіць поўную перамогу комунізма. Перадавы рабочы на прадпрыемстве браў асабістыя абавязацельствы, каб датэрмінова выканаць пяцігадовы план. Ён ведаў, што калі ім раней тэрміну будуць выкананы ўсе нормы, якія ён павінен выканаць за пяць год, ён тым самым наблізіць гэтую перамогу. Аб тым, каб даць дзяржаве больш хлеба, думаў перадавы калгаснік. I рабочы, і калгаснік, і совецкі інтэлігент – усе думалі аб адным, аб той дарозе ў жыцці, якая вядзе да комунізма. Кожны думаў, як прайсці па гэтай дарозе з такой прагай да карысных спраў, з такім імкненнем, каб з усімі разам прыйсці ў комунізм як мага хутчэй.

Кожны адчуваў сэрцам, што іншае дарогі ў яго няма, што толькі на ёй знойдзе ён шчасце сваё, сваіх дзяцей і ўнукаў, што, ідучы па гэтай дарозе, пазбавіцца чалавецтва вечнай галечы, хвароб, войнаў і, як выніка ўсяго гэтага – свайго вымірання. Кожны ведаў: дзеля таго, каб з пакалення ў пакаленне нараджаліся дужыя дзеці, каб яны нармальна фізічна і разумова развіваліся, павінен быць знішчаны капіталізм, які яшчэ ў калысцы адымае ад дзяцей матчына малако, не пускае праменняў сонца ў іхныя вокны, рана кладзе на іх твары рысы старасці.

У барацьбе з капіталізмам комунізм перамагае. Каб сцвердзіць гэтую думку, даволі згадаць перамогу, якую атрымаў совецкі народ у гады Айчыннай вайны. Гэтая перамога – яскравае сведчанне таго, што краіна соцыялізма і ў эканамічных і ў ваенных адносінах выявіла свае бясспрэчныя перавагі над капіталізмам. Перамагае комунізм і на фронце ідэялагічным, і, у прыватнасці, на фронце літаратуры.

«Нельга лічыць выпадковасцю, – кажа тав. Молатаў, – што цяпер лепшыя творы літаратуры належаць пяру пісьменнікаў, якія адчуваюць сваю непарыўную ідэйную сувязь з комунізмам. У нашай краіне комунізм уздымае да натхнёнай працы, да гераічнай барацьбы за Радзіму, да высокай ідэйнай творчасці». Совецкі пісьменнік павінен быць перадавым чалавекам свайго часу. У наш час па праву перадавымі людзьмі лічацца комуністы. Таму зусім зразумела, што пісьменнік павінен быць і ў пераконаннях і ў сваім асабістым жыцці комуністам. Быць комуністам – гэта значыць мэтаю свайго жыцця і творчасці лічыць пабудову комуністычнага грамадства. Быць комуністам азначае для пісьменніка быць марай сваёй у комуністычнай будучыні, з вышынь гэтае будучыні разглядаць з’явы сучаснага, у гэтых з’явах шукаць парасткі будучыні, развіваць іх у грамадстве, у людзях, садзейнічаць сваёй творчасцю таму, каб новыя комуністычныя адносіны паміж людзьмі ўсё больш і больш пашыраліся.

​