top of page

Рэут, Г.
"ЯНЫ ПА-СВОЙМУ ДАРАГІЯ МНЕ..."

 

2008 ...............................

У Маскве знойдзены малавядомыя вершы Аркадзя Куляшова

У першы перыяд вайны (з ліпеня 1941 па 1943 год) паэт, як і многія іншыя пісьменнікі, вымушаны быў пакінуць межы радзімы – Беларусі. Працаваў у якасці пісьменніка-франтавіка ў газеце "Знамя Советов" на Паўночна-Заходнім фронце. Кожны дзень чырвонаармейскай газеце быў патрэбны аператыўны матэрыял, які па гарачых слядах адлюстроўваў бы ход баявых дзеянняў.

На старонках франтавой газеты з’яўляюцца вершы Аркадзя Куляшова на рускай мове. Працуючы ў армейскім друку, паэт пісаў не толькі газетныя карэспандэнцыі, але і паспяхова выступаў у такіх новых для яго паэтычных жанрах, як рыфмаваная шапка-лозунг над газетнай паласой, верш-наказ, памфлет, байка, франтавая частушка, сатырычны фельетон. Незвычайна папулярнымі былі яго вершы і гумарыстычная нізка пра байца Аляксея Пятрова (напісаныя ў сааўтарстве з I. Чэкіным). Творчая біяграфія паэта гэтага часу надзвычай плённая. Дарэчы, у сваёй невялікай публікацыі "Фронтовой репортаж", змешчанай у другім нумары часопіса "Нёман" за 1974 год, паэт палічыў патрэбным растлумачыць:

 

"Творы гэтага перыяду не прэтэндуюць на тое, каб стаяць побач з іншымі вершамі тых гадоў, ужо даўно вядомымі чытачу. Але яны па-свойму дарагія мне. I не столькі тым, што з’яўляюцца першай старонкай маёй армейскай біяграфіі, колькі тым, што ў ёй называюцца салдаты векапомнай вайны, чые справы да гэтага часу трывожаць маю памяць..."

 

Колькі дзён таму ў рэдакцыю "Рэспублікі" завітала Галіна Рэут, навуковы супрацоўнік Інстытута мовы і літаратуры НАН Беларусі, і паведаміла навіну: будучы ў службовай камандзіроўцы ў Маскве і працуючы ў ваенным фондзе Расійскай дзяржаўнай бібліятэкі, яна знайшла вершы ваеннага часу, напісаныя народным паэтам Беларусі Аркадзем Куляшовым, якія не ўключаліся ні ў адно з выданняў ці збор яго твораў. Прапануем чытачам два з іх.

"ВОЛК И ОВЦЫ"

Известны всем повадки волка,

Не ново подлецу

Пробраться к овцам втихомолку,

Задрать пугливую овцу.

Он жертву за спину забросит

И ходу в лес:

Жить хочешь или нет,

у жертвы волк не спросит –

Без спроса съест.

Средь хищников четвероногих

Завелся волк особый, волк с крестом,

По свету рыскал он, и в странах многих

Рассказывали ужасы о нем.

А страшен волк был тем,

что нападал он вдруг,

Беря трусливых на испуг.

Однажды, выскочив из проса,

У фермера овцу унес он из-под носа,

Однажды налетел из леса

И сразу трех овец зарезал.

Ну, словом, был он молодец

На беззащитных нападать овец.

И никого уже в Европе не страшась,

Овечий князь,

Или бандитский фюрер,

Задумал сдуру

Расправиться с Востоком,

Но план был явно глуп и вылез волку боком.

Ему пастух колхозный там

Сначала смазал по зубам,

Потом под самый хвост

дубиной угодил,

Пустился волк бежать, зализывая тыл.

И сразу волчий пыл,

Как говорят, остыл.

* * *

Мораль сей басни такова:

Хоть немца вознесла трусливая молва,

Но только немец – молодец

Среди овец,

И против красного бойца

Он сам – трусливая овца.

"ПИСЬМО"

Скажи, боец,

Тебе напоминает

Картинка эта

Твой родимый дом?

Не матери ль твоей

Письмо твое читает

Твоя дочурка,

Сидя за столом?

Ты пишешь им:

«Родимые мои,

Мы вас спасем от

Страшного удара.

Не допущу, чтоб враг

Хлебал чаи

Из тульского родного Самовара.

Вам честью сына и отца

Клянусь я:

Врага кровавого

Погоним прочь,

Тогда с победой

В дом родной вернусь я,

Мать обниму

И приласкаю дочь!

письмо2.jpg

Рэут, Г.

"Яны па-свойму дарагія мне..." /

Галіна Рэут // Рэспубліка. – 2008. – 20 мая. – С. 6.

bottom of page