Пачатак вайны застаў Аркадзя Куляшова ў Мінску. Многія пісьменнікі, якія былі ў горадзе, адразу пасля апавяшчэння аб пачатку вайны пайшлі ў ваенкамат. Хадзіў туды і Аркадзь, і толькі 24 чэрвеня 1941 года яго ўключылі ў каманду прызыўнікоў.

З разбуранага і пылаючага Мінска каманду мабілізаваных пяшком адправілі ў Оршу, а гэта немалая адлегласць – 200 кіламетраў. З Оршы Куляшова накіравалі ў Калінін, а затым пад Ноўгарад. Там інструктар з палітаддзела быў знаёмы з яго творчасцю і рэкамендаваў Аркадзя ў газету 11-й арміі «Знамя Советов».

Адным з першых твораў Аркадзя Куляшова, што з’явіўся на старонках армейскай газеты, быў верш на рускай мове аб дарогах вайны, аб пакутах дзяцей:

​

Идти устали маленькие ноги,

Но он послушно продолжает путь.

Еще вчера хотелось близ дороги

Ему в ромашках полевых уснуть.

И мать несла его, теряя силы,

В пути минуты длились, словно дни.

Все время сыну непонятно было,

Зачем свой дом покинули они.

Что значат взрывы, плач, дорога эта?

И чем он хуже остальных ребят,

Что на траве зеленой у кювета

Раскинув руки, рядом с мамой спят?

Как тяжело выслушивать вопросы, –

Могла ли малышу ответить мать,

Что этим детям, спящим у березы,

Что этим мамам никогда не встать.

 

Затым з’яўляюцца вершы паэта «Ліст з палону», «Балада аб чатырох заложніках» і іншыя.

Праз некаторы час, ужо нядрэнна валодаючы вершаскладаннем на рускай мове, Куляшоў стаў актыўным удзельнікам стварэння ў газеце 11-й арміі вобраза армейскага «Цёркіна», які меў імя – Аляксей Пятроў. З 80 вершаваных твораў пра Пятрова больш паловы было напісана Куляшовым.

У цяжкі, драматычны 1942 год Аркадзь Куляшоў напісаў паэму «Сцяг брыгады» – першы вялікі твор аб Вялікай Айчыннай вайне. Асноўныя тэмы, якія раскрываюцца ў ім, – тэма патрыятызму, вернасць Радзіме і воінскаму абавязку, мужнасці і сілы савецкіх людзей.