Да пачатку сустрэчы ў зале гучыць лірычная беларуская музыка, на ўваходзе кожнаму з прысутных уручаецца праграма святочнай вечарыны. На экране – партрэт А. Куляшова і назва вечарыны. Сцэна ўпрыгожана кветкамі. У фае кніжныя выставы твораў паэтаў і пісьменнікаў-землякоў "Майстар слова паэтычнага", "Касцюкоўшчына літаратурная". Вечар адкрываецца дэманстрацыяй фільма аб А. Куляшове "I кружыцца планета Куляшова". Пасля прагляду фільма на фоне лірычнай мелодыі і дэманстрацыі краявідаў выходзіць чытальнік у вобразе паэта. Яго высвечвае пражэктар.

 

Паэт:   

     

Стаю і з пачуццём неўтаймаваным

Гляджу на след блакітны за кармой.

Як быццам я плыву не акіянам.

А Бесяддзю – жаданаю ракой.

Плыву па ёй! Як хлопчыку малому.

Паслаў мне лёс блакітную раку –

Праз цёмны акіян яна дадому

Мяне вядзе, як маці, за руку.

Праз буру, ахвяруючы сабою.

Вядзе і на сабе ўжо колькі дзён! –

Магутны карабель нясе, вагою

У восемдзесят з нечым тысяч тон.

Што для яе натоўпы хваляў шэрых

I карабля стотысячны цяжар.

Калі на даляглядзе родны бераг

Абдымкамі выглядвае з-за хмар? 

                                 

Гучыць песня на словы Аркадзя Куляшова "Ты ўспомні ўсё". Музыка
І. Лучанка. Пасля заканчэння песні да мікрафонаў выходзяць двое вядучых.

 

Вядучы 1: Добры дзень, паважаныя сябры!

Вядучы 2: Мы рады вітаць вас, на нашай святочнай вечарыне, прысвечанай да 100-годдзя з дня нараджэння народнага паэта Беларусі, нашага знакамітага земляка АРКАДЗЯ КУЛЯШОВА.

Вядучы 1: Імя Аркадзя Куляшова вядома не толькі ў нашай краіне, але і далёка за яе межамі. Творы яго перакладзены амаль на ўсе мовы народаў свету і ўвайшлі ў залатую скарбонку беларускай літаратуры.

Вядучы 2: Яго талент – глыбінны, маштабны і надзіва зямны. Ён не дазваляў разменьвацца на дробязі, а даваў магчымасць пісаць так, каб адразу дасканала, адразу непаўторна, адразу з праекцыяй у вечнасць.

 

Вядучыя садзяцца за журнальны столік

​

Паэтка: (высвечваецца пражэктарам)

​

Не можаш ты мяне пазбавіць мовы,

Змяніць мой лёс уладаю сваёй,

Не ты мяне абрала – вязень твой,

Абраў цябе на тэрмін пажыццёвы.

​

Вядучы 1: Жадаў такой самааддачы Аркадзь Аляксандравіч і іншым: "Спакойнага шчасця не зычу нікому..." і горда трымаў у руках свой сцяг – сімвал жыццёвай і творчай перамогі і ўпэўненасці, вернасці і абавязку.

​

Паэт: (высвечваецца пражэктарам)

​

Няхай злуюцца хвалі,

Выклік смелы

Я пасылаю сам насустрач ім –

Свайго жыцця чырвоны сцяг.

А белы –

Я пакідаю ворагам сваім .

 

(Музыка сціхае)

 

Вядучы 2: Мы сабраліся сёння тут, каб аддаць даніну памяці нашаму славутаму земляку і прайсціся асноўнымі вехамі жыцця, шчырымі словамі ўспомніць яго як чалавека, як паэта.

Вядучы 1: І разам з намі раздзяліць святасць гэтай хвіліны прыйшлі нашы ганаровыя госці.

 

(Ідзе прадстаўленне гасцей)

 

Вядучы 2:

​

З хаты пачынаецца

Свет, што людзям люб.

Хата ў птушкі маецца,

У крыніцы зруб.

​

А Куляшоўскі зруб – гэта яго сям'я, дзе 6 лютага 1914 г. у вясковых настаўнікаў Аляксандра Міхайлавіча і Кацярыны Фамінічны нарадзіўся сын Аркадзь.

​