Творчая спадчына А. Куляшова надзвычай цікавая і разнастайная. Праблемы, якія хвалююць паэта, – актуальныя, напоўненыя гуманістычным зместам. Шырыня ахопленых тэм у пэўнай ступені абумоўлівае выбар паэтам стылістычных і сінтаксічных сродкаў, індывідуальнае моўнае афармленне твораў. А. Куляшоў выкарыстоўвае перыяд у якасці стылістычнай фігуры не часта, але заўсёды творча, па-мастацку спалучаючы яго з іншымі фігурамі і вобразнымі сродкамі. Ці існуючы як асобны верш, ці ўплятаючыся ў тканіну больш аб’ёмнага твора, куляшоўскі перыяд характарызуецца сэнсавай і структурнай завершанасцю, г. зн. уяўляецца як мінітэкст з выкарыстаннем розных функцыянальна-сэнсавых тыпаў маўлення: апісання, апавядання, разважання, характарыстыкі.

Для стварэння статычнай карціны, дэталёвай характарыстыкі пэўнай асобы або стану рэчаіснасці А. Куляшоў выкарыстоўвае ў перыядзе апісанне:

Пушча – гэта плямёны асілкаў-дубоў

Што сышліся на вечныя сходкі дуброў;

Гэта мачтавых сосен бары-гушчары,

Цёмны лог, дзе пасуцца дзікі і зубры;

Дом, абжыты арлом, схоў, абраны ласём,

Цэлы край са сваім першародным звяром.

                                           «Грозная пушча»

З прыведзенага прыкладу відаць, што апісанне велічнай пушчы аўтар падае з дапамогай прэдыкатыўнага перыяду, паніжэнне танальнасці якога складаецца з аднаго толькі слова – пушча, што выконвае ў сказе сінтаксічную функцыю дзейніка. Павышэнне танальнасці ў сваю чаргу складаецца з некалькіх выражаных назоўнікамі выказнікаў, якія маюць пры сабе даданыя азначальныя часткі або адасобленыя азначэнні. Наяўнасць значнай колькасці назоўнікаў і прыметнікаў, абмежаванае ўжыванне дзеясловаў, адваротны парадак слоў падкрэслівае статычны, апісальны характар твора, г. зн. спрыяе найлепшаму адлюстраванню аўтарскай задумы.

​